جلال آل احمد

زندگي نامه :

جلال آل احمد در 2 آذر 1302 در تهران به دنیا آمد. در 1323 به حزب توده پیوست و سه سال بعد در انشعابی جنجالی از آن كناره گرفت. نخستین مجموعه داستان خود به نام «دید و بازدید» را در همین دوران منتشر كرده بود. او كه تاثیری گسترده بر جریان روشنفكری دوران خود داشت، به جز نوشتن داستان به نگارش مقالات اجتماعی، پژوهش‌های مردم شناسی، سفرنامه‌ها و ترجمه‌‌های متعددی نیز پرداخت. شاید مهمترین ویژگی ادبی آل احمد نثر او بود. نثری فشرده و موجز و در عین حال عصبی و پرخاشگر، كه نمونه‌ها‌‌ی خوب آن را در سفرنامه‌های او مثل «خسی در میقات» و یا داستان-زندگی‌نامه‌ی «سنگی بر گوری» می‌توان دید. وی در 18 شهریور 1348 در اسالم گیلان درگذشت. Ÿ

آثار :
ںاز رنجی كه می بریم ºاورازان ºپنج داستان ºتات نشین های بلوك زهرا ºجزیره خارك در یتیم خلیج فارس ºچهل طوطی ºخسی در میقات ºدر خدمت و خیانت روشنفكران ºدست های آلوده ºدید و بازدید ºزن زیادی ºسرگذشت كندوها ºسفر امریكا ºسفر به ولایت عزراییل ºسفر روس ºسه تار ºغرب زدگی ºمدیر مدرسه ºمكالمات ºنفرین زمین ºنون و القلم ºیك چاه و دو چاله

*تکبرگی در سربرگ خاطره ها*

www.ragbarg.loxblog.com

 

دسته بندی : <-CategoryName->
برچسب‌ها: شوهرم, جلال آل احمد, داستان,

گدا نوشته: غلامحسین ساعدی

یه ماه نشده سه دفعه رفتم قم و برگشتم، دفعه‌ی آخر انگار به دلم برات شده بود كه كارها خراب می‌شود اما بازم نصفه‌های شب با یه ماشین قراضه راه افتادم و صبح آفتاب نزده، دم در خونه‌ی سید اسدالله بودم. در كه زدم عزیز خانوم اومد، منو كه دید، جا خورد و قیافه گرفت. از جلو در كه كنار می‌رفت هاج و واج نگاه كرد و گفت: «خانوم بزرگ مگه نرفته بودی؟»

*تکبرگی در سربرگ خاطره ها*

www.ragbarg.loxblog.com

دسته بندی : <-CategoryName->
برچسب‌ها: غلامحسین ساعدی, گدا, داستان, گدا نوشته: غلامحسین ساعدی,

داش آكل نوشته: صادق هدایت

همة اهل شیراز میدانستند كه داش آكل و كاكارستم سایة یكدیگر را با تیر میزدند. یكروز داش آكل روی سكوی قهوه خانة دو میلی چندك زده بود، همانجا كه پاتوغ قدیمیش بود. قفس كركی كه رویش شلة سرخ كشیده بود. پهلویش گذاشته بود و با سرانگشتش یخ را دور كاسة آبی میگردانید. ناگاه كاكارستم از در درآمد، نگاه تحقیر آمیزی باو انداخت و همینطور كه دستش بر شالش بود رفت روی سكوی مقابل نشست. بعد رو كرد به شاگرد قهو چی و گفت:
«به به بچه، یه یه چای بیار بینیم.»
داش آكل نگاه پرمعنی بشاگرد قهوه چی انداخت، بطوریكه او ماستها را كیسه كرد و فرمان كاكا را نشنیده گرفت. استكانها را از جام برنجی در میآورد و در سطل آب فرو میبرد، بعد یكی یكی خیلی آهسته آنها را خشك میكرد. از مالش حوله دور شیشة استكان صدای غژ غژ بلند شد.
كاكا رستم از این بی اعتنائی خشمگین شد، دوباره داد زد: «مه مه مگه كری! به به تو هستم؟!»
شاگرد قهوه چی با لبخند مردد به داش آكل نگاه كرد و كاكا رستم از ما بین دندانهایش گفت:
«ار – وای شك كمشان، آنهائی كه ق ق قپی پا میشند اگ لولوطی هستند ا ا امشب میآیند، و په په پنجه نرم میك كنند!»
داش آكل همینطور كه یخ را دور كاسه می‌گردانید و زیر چشمی وضعیت را میپائید خندة گستاخی كرد كه یك رج دندانهای سفید محكم از زیر سبیل حنا بستة او برق زد و گفت.......

*تکبرگی در سربرگ خاطره ها*

www.ragbarg.loxblog.com

دسته بندی : <-CategoryName->
برچسب‌ها: داش آكل نوشته: صادق هدایت, داش آكل, صادق هدایت, داستان,

شوهرم نوشته: جلال آل احمد

خوب من چه می‌توانستم بكنم؟ شوهرم حاضر نبود مرا با بچه نگهدارد. بچه كه مال خودش نبود. مال شوهر قبلی‌ام بود، كه طلاقم داده بود، و حاضر هم نشده بود بچه را بگیرد. اگر كس دیگری جای من بود چه میكرد؟ خوب منهم میبایست زندگی میكردم. اگر این شوهرم هم طلاقم میداد چه میكردم؟ ناچار بودم بچه را یك جوری سر به نیست كنم. یك زن چشم و گوش بسته، مثل من، غیر از این چیز دیگری بفكرش نمیرسید، نه جائی را بلد بودم، نه راه و چاره‌ای میدانستم. نه اینكه جائی را بلد نبودم. میدانستم میشود بچه را بشیرخوارگاه گذاشت یا بخراب شده دیگری سپرد. ولی از كجا كه بچه مرا قبول میكردند؟ از كجا می‌توانستم حتم داشته باشم كه معطلم نكنند و آبرویم را نبرند و هزار اسم روی خودم و بچه‌ام نگذارند؟ از كجا؟ نمی‌خواستم باین صورت‌ها تمام شود. همان روز عصر هم وقتی كار را تمام كردم و بخانه برگشتم و آنچه را كه كرده بودم برای مادرم و دیگر همسایه‌ها تعریف كردم؛ نمیدانم كدام یكی‌شان گفتند «خوب، زن، میخواستی بچه‌ات را ببری شیرخوارگاه بسپری. یا ببریش دارالایتام و…» نمیدانم دیگر كجاها را گفت. ولی همانوقت مادرم باو گفت كه «خیال میكنی راش میدادن؟ هه!» من با وجود اینكه خودم هم بفكر اینكار افتاده بودم،‌ اما آنزن همسایه‌مان وقتی اینرا گفت، باز دلم هری ریخت تو و بخودم گفتم «خوب زن، تو هیچ رفتی كه رات ندن؟» و بعد بمادرم گفتم «كاشكی این كارو كرده بودم.» ولی من كه سررشته نداشتم.......................

*تکبرگی در سربرگ خاطره ها*

www.ragbarg.loxblog.com

دسته بندی : <-CategoryName->
برچسب‌ها: شوهرم, جلال آل احمد, داستان,

كباب غاز نوشته :سید محمد على جمالزاده

شب عید نوروز بود و موقع ترفیع رتبه. در اداره با هم‌قطارها قرار و مدار گذاشته بودیم كه هركس اول ترفیع رتبه یافت، به عنوان ولیمه یك مهمانی دسته‌جمعی كرده، كباب غاز صحیحی بدهد دوستان نوش جان نموده به عمر و عزتش دعا كنند.
زد و ترفیع رتبه به اسم من درآمد. فورن مساله‌ى مهمانی و قرار با رفقا را با عیالم كه به‌تازگی با هم عروسی كرده بودیم در میان گذاشتم. گفت تو شیرینی عروسی هم به دوستانت نداده‌ای و باید در این موقع درست جلوشان درآیی. ولی چیزی كه هست چون ظرف و كارد و چنگال برای دوازده نفر بیش‌تر نداریم یا باید باز یك دست دیگر خرید و یا باید عده‌ى مهمان بیش‌تر از یازده نفر نباشد كه با خودت بشود دوازده نفر.
گفتم خودت به‌تر می‌دانی كه در این شب عیدی مالیه از چه قرار است و بودجه ابدن اجازه‌ی خریدن خرت و پرت تازه نمی‌دهد و دوستان هم از بیست و سه‌ چهار نفر كم‌تر نمی‌شوند.
گفت یك بر نره‌خر گردن‌كلفت را كه نمی‌شود وعده گرفت. تنها همان رتبه‌های بالا را وعده بگیر و مابقی را نقدن خط بكش و بگذار سماق بمكند.
گفتم ای‌بابا، خدا را خوش نمی‌آید. این بدبخت‌ها سال آزگار یك‌بار برایشان چنین پایی می‌افتد و شكم‌ها را مدتی است صابون زده‌اند كه كباب‌غاز بخورند و ساعت‌شماری می‌كنند. اگر از زیرش در بروم چشمم را در خواهند آورد و حالا كه خودمانیم، حق هم دارند. چطور است از منزل یكی از دوستان و آشنایان یك‌دست دیگر ظرف و لوازم عاریه بگیریم؟

*تکبرگی در سربرگ خاطره ها*

www.ragbarg.loxblog.com

 

 

دسته بندی : <-CategoryName->
برچسب‌ها: كباب غاز, سید محمد على جمالزاده, داستان,

» نامه ای از طرف خدا ( 1396/06/20 )
» مادر ( 1393/05/14 )
» روز پدر مبارک ( 1393/02/23 )
» حکیم ارد بزرگ ( 1392/11/11 )
» انتهای راه ( 1392/11/11 )
» تفاوت های میان ویندوز۸ و ویندوز۸٫۱ ( 1392/10/02 )
» نیم ســـــــــاعت پیش ( 1392/9/29 )
» فَقَط بَعضــے وَقتها … ( 1392/9/10 )
» خیال تو یه قسمت از وجودمه ( 1392/8/26 )
» ♥فقطـــــ کمیـــــــــ بیشتر فکـــــــــــ ــــــــر کـن♥ ( 1392/7/30 )
» ایـنـجـا زمـیـن اسـت ( 1392/5/28 )
» آلبوم جنگ جهانی دوم ، اشغال ایران ( 1392/5/12 )
» غوغای سکوت ( 1392/4/24 )
» یه لبخند کوچولو ( 1392/4/24 )
» واقعیت شبهای من ( 1392/3/6 )
» یک قرار ملاقات – اما نه معمولی! ( 1392/3/6 )
» سکوت.... ( 1392/2/16 )
» فرصتها کوتاهست.... ( 1391/12/14 )